O życiowych zmianach

Temat remontu został chwilowo zamknięty. Odkładamy dalsze prace do wiosny, a przynajmniej gdzieś do końca stycznia. Potrzebujemy odpoczynku i regeneracji.

Z racji odpoczynku w niedzielny poranek chciałam pospać do szalonej godziny siódmej, ale...

-Mamo, nie umiem otworzyć chlebka.

-Mamo, nie widzę masła w lodówce.

-Mamo, ser jest za wysoko na półce.

-Mamo, salami jest za głęboko w szufladzie.

Apogeum wszystkiego nastąpiło, kiedy młody człowiek wpadł do sypialni cały zapłakany, booo....

-Abi ukradła salami z mojego talerza!

Abi.

Tak, mielimy już wygodne, poukładane życie. Odchowany, samodzielny syn (no chyba, że nie dosięga sera w lodówce). Długie poranki. Spokojne noce. Spontaniczne wyjazdy i powroty w dowolnym momencie. Wycieczki wszędzie, zawsze i o każdej porze, bez zobowiązań.

Niezależność i względny spokój.

Więc co?

Więc wzięliśmy sobie psa :D

I tak przybyła do nas Abi.

A tak serio... To właśnie dlatego, że mamy już to nudne, wygodne i stabilne życie, w końcu mogliśmy sobie pozwolić na psa. To było nasze marzenie od bardzo dawna.

W naszej rodzinie owczarki szkockie były od lat. Towarzyszyły mi od dzieciństwa. Czas, żeby  Mały Chłopiec miał swojego czworonożnego przyjaciela. Do tej pory nie mieliśmy warunków na to, żeby powiększyć rodzinę o pieska. Teraz nareszcie mamy dla niego wystarczająco dużo energii, czasu i miejsca.

* * *

Zasypało nas totalnie. W zeszłym tygodniu dwa razy nie dotarłam do pracy. Raz nie mogłam nawet przekroczyć bramy, drugi raz przejechałam dwa kilometry i zawróciłam do domu, bo podróż była zbyt niebezpieczna. Dobry wynik jak na początek zimy, która jak zwykle wszystkich zaskoczyła. Śnieg wygląda pięknie, ale logistycznie jest to totalna katastrofa. Wystarczy, że coś się wydarzy, a żadne pogotowie ani inny służby nie mają szans do nas dojechać.

Mały Chłopiec szaleje z łopatą do śniegu. Pieseł hasa po zaspach tak, że tylko ogon gdzieś mu wystaje. A ja zamiast w siedzieć w pracy, produkuję likiery. Moimi faworytami są krówkowy i z czekoladek Kinder. Generalnie jesteśmy bezalkoholowi, ale odrobina takiego likieru do lodów czy do kawy fajnie pasuje. Ponadto w ładnych, przystrojonych buteleczkach likier trafia jako świąteczny upominek dla przyjaciół i znajomych.

* * *

Z nowych doświadczeń ostatnich dni muszę się pochwalić, że wzięłam udział w świątecznym jarmarku jako wystawca! 

Wspominałam Wam już o tym - że moja szalona przyjaciółka zgłosiła nas jako wystawców. Dziewczyna zajmuje się tworzeniem biżuterii i chciała się pokazać. A ja w chwili euforii zgodziłam się wziąć w tym udział... Dopiero potem dotarło do mnie, co zrobiłam :p

Cała impreza to taki mój mały sukces, bo generalnie boję się ludzi, a jarmark to totalnie bezpośredni kontakt z klientem. Przygotowałam trochę świątecznych kartek, zakładek do książek i... Premierowo pokazałam światu swoje bransoletki z kamieni. Od jakiegoś czasu tworzę taką drobną, delikatną biżuterię. Zdecydowałam się zaszaleć i wyjść z tym do ludzi. Byłam w totalnym szoku, bo przygotowałam tylko 20 sztuk... A zostały mi 3! I do tego mnóstwo osób zamówiło bransoletki dla mamy, siostry, przyjaciółki... To było megamiłe. Jestem przeszczęśliwa, że się podobają. Tworzenie sprawia mi niesamowitą radość. A to, że cieszą oko innych osób, serio dodaje skrzydeł.

Mniej więcej tak wyglądają. Bardzo marnej jakości mam zdjęcia, bo to wszystko wyszło totalnie spontanicznie i zupełnie nie byłam na nic przygotowana. Nie spodziewałam się, że cokolwiek trafi w ręce ludzi, dlatego olałam temat, bo przecież "zrobię fotki jak wrócę do domu". Nie zdążyłam :D

* * *

Ruszamy na sanki!