O pikniku pod gwiazdami

Weekend w górach okazał się być bardzo dobrym pomysłem. Mimo rozczarowania związanego z samym noclegiem, który w przeciągu kilku lat zmienił się na tyle, że zupełnie zniechęcił do powrotu, widoki i piękno beskidu są bezdyskusyjne. Jesienna aura, kolorowe liście, miękkie światło - coś cudownego. Dużo spacerów, wędrówka wzdłuż Wisły, spacer po Kubalonce, Równica. Wieczory przy dobrej kawie i pysznych deserkach.

Tydzień też minął znacznie spokojniej niż poprzednie, mimo nieprzespanych z powodu kaszlu Młodego Człowieka nocy. No bo oczywiście w ramach pamiątki z wypadu przywiózł katar stulecia.

Ani się obejrzałam i przywitał nas piątek.

Piątek zakończył się wyjątkowo udanym piknikiem pod gwiazdami.

Oddaliśmy do czyszczenia narożnik. Siłą rzeczy, po czyszczeniu był jeszcze wilgotny i nie dało się na nim siedzieć. A że o jednym rzucie daliśmy też wyprać dywan, siedzieć przyszło nam na podłodze. Młody Człowiek spał już jak zabity, a mężu przyniósł mu lampkę-rzutnik, wyświetlającą na suficie gwiazdki i owieczki. No aż żal nie sprawdzić, jak to działa... na podłodze rozłożyliśmy kołderki i poduszki, na sufit rzuciliśmy baranki, a na stole pojawiły się bułki z malinowym dżemem i różowe wino. Czy tak nie wygląda piknik idealny?